Op het nachtkastje van... Atticus Lish
We trappen deze nieuwe serie af met Atticus Lish, schrijver van de internationale bestseller Ter voorbereiding op het volgende leven.
Welke boeken liggen er op je nachtkastje?
‘De tragedies van Shakespeare, Theogonie van Hesiodus in een grootse vertaling van Stanley Lombardo, en Oorlog en vrede van Tolstoj, wat ik in gedeeltes lees.’
Wat is de laatste grote roman die je hebt gelezen?
‘Ik heb net Romeo en Julia voor het eerst gelezen – maar al had ik het al twintig keer gelezen, dan zou ik nog altijd diep onder de indruk zijn. Mijn eigen trainingsprogramma als schrijver zou niet compleet zijn, nog niet eens begonnen, als ik niet alles van Shakespeare van voor tot achter heb gelezen.’
Bij welk boek heb je onlangs moeten huilen?
‘In de verzamelbundel van Robert Stone, Bear and His Daughter, staat het verhaal ‘Under the Pitons’. In de slotzin: “Maybe they would overstand him there” zit alle eenzaamheid en verdriet besloten. Die treft me elke keer als een mokerslag.’
Welke schrijvers van nu bewonder je het meest?
‘Sebastian Junger voor zijn boek War. In allerlei opzichten bewonderenswaardig, maar ik ben vooral gegrepen door de structuur. Ik begrijp de logica, maar ik kan er niet de vinger op leggen of er mezelf in verplaatsen. Het is als timmerwerk met onzichtbare houtverbindingen: naadloos en raadselachtig perfect.’
Om welk boek heb je hardop moeten lachen?
‘Het geheime dagboek van Adrian Mole van Sue Townsend, met name om de zin: “Een broek-vol dank.”’
Wie is je favoriete held of heldin?
‘Horatio Hornblower, een geweldige zeekapitein en marinestrateeg.’
Wat is je favoriete liefdesgeschiedenis?
‘In D.H. Lawrence’ Zonen en minnaars is de liefdesrelatie tussen een moeder en haar zoon weliswaar verontrustend, maar schitterend verbeeld. Nog verontrustender is de incestueuze relatie tussen de protagonist en zijn dochter in Stones korte verhaal “Bear and his Daughter”.’
Je geeft een etentje. Welke drie auteurs zou je uitnodigen?
‘Hemingway, Herman Melville en Jack London. We zouden het diner overslaan en meteen het bos in lopen om daar bonen met spek te eten. Nee, serieus: dit zijn grootse schrijvers en ik zou het een eer vinden om ze te ontmoeten.’
Wat vind jij het meest overschatte boek?
‘Je wordt er zelf niet beter van door op anderen neer te kijken, laat ik het daarop houden. Toen ik jiujitsu leerde, keken mijn ijverigste medestudenten naar Rigan Machado, en dan zeiden ze dat ze graag op een dag zo goed als hij wilden zijn. Ze legden de lat heel hoog. Ik probeer hetzelfde te doen. Ik kijk op naar de groten der aarde die ver boven me uittorenen. Neem Shakespeare – er is niets overschat aan die man.’
En de meest ondergewaardeerde?
‘Ik heb zelf weleens de fout gemaakt om grote schrijvers uit het verleden te onderschatten, of ik had ze gewoon niet gelezen. Ik ben bezig met een inhaalslag, om te beginnen met Shakespeare, Spenser, Samuel Johnson, Oscar Wilde… Ik heb nog zoveel in te halen! Mijn educatie is nog maar net begonnen.’
Wiens levensverhaal zou je willen opschrijven?
‘Het verhaal van Bernard Hopkins, de bokser. Hij ging de gevangenis in waar hij het leven van de onverschillige misdadiger leefde. In de gevangenis volgde hij een gerichte boksopleiding, en opeens had hij sturing in zijn leven, waarna hij zijn weg naar boven vocht en kampioen werd. Hij is het schoolvoorbeeld van het sterke individu dat zijn lot in eigen handen neemt.’
Wat is het laatste boek waarbij je dacht: ‘Ik wou dat ik dat had geschreven.’
‘Sebastian Junger zette zijn leven op het spel door naar Afghanistan te gaan, War te schrijven en Restrepo te creëren. Hij heeft veel meer toewijding dan ik. Ik schreef ook een boek over oorlog, maar ik heb daar niet van die risico’s voor genomen. Ik zou bijna willen dat ik net zover was gegaan als Junger. Zulke risico’s kunnen lonen. Hij heeft daar enorm veel inzicht opgedaan. Maar de risico’s waren niet mis.’
Wie is je favoriete schrijver aller tijden?
‘Shakespeare. Homerus is een goede tweede, althans, in de vertaling van Stanley Lombardo, die de verzen in Engelse dichtregels heeft omgezet die werkelijk vonken en sprankelen met het raadselachtige blauwe licht van Homerus’ dageraad.’
