Redactiefavoriet van Elco: Klein Land

Elco:

‘Het woord Rwanda zal bij de meeste lezers beelden oproepen van nauwelijks voorstelbaar en onmenselijk geweld tussen mensen die jarenlang in vrede hadden geleefd. Mensen die in 1994 honderd dagen lang geen Rwandezen meer waren maar Hutu’s of Tutsi’s. Naar schatting verloren 500.000 tot 1 miljoen mensen hun leven en honderdduizenden anderen verloren hun thuis.

Gaël Faye groeide op in buurland Burundi als zoon van een Franse vader en Rwandese moeder. Hij beschrijft een tijd waarin de oorlog nog ver weg lijkt en waarin identiteit niet door je afkomst is bepaald. Hij schrijft: “Ik heb deze roman geschreven om een vergeten wereld op te roepen, om te vertellen over vreugdevolle momenten, bescheiden als meisjes van goede familie. Voordat we naar alle uithoeken van de wereld werden weggewerkt en een bende werden van bannelingen, vluchtelingen, immigranten, migranten.”

De dichotomie die Faye beschrijft tussen aantrekking en afstoting, verlangen naar en walgen van deed me sterk denken aan Heart of darkness van Joseph Konrad. Maar waar Konrad een duister continent schetst waar wreedheid en ontmenselijking de boventoon voeren, toont Faye in Klein land ons een andere, lichtere kant. Van de geur van citroenmelisse in de straten, avondwandelingen langs de bougainvillestruiken, siësta's 's middags onder klamboes, nietszeggende gesprekken tussen vrienden gezeten op bierkratjes, vliegende termieten op onweersdagen.” Dat maakt de afdaling in het afschuwelijke conflict nog veel gruwelijker en zal mij in ieder geval nog lang bijblijven.’