Op het nachtkastje van... Imbolo Mbue

Deze keer is het de beurt aan debutant Imbolo Mbue, die het fantastische bedrag van een miljoen dollar ontving voor haar roman Zie de dromers over twee Kameroense immigranten die het proberen te maken in Amerika in 2008, ten tijde van de val van Lehman Brothers en de daaropvolgende financiële crisis.

Welke boeken liggen er op je nachtkastje?

Momenteel Het einde van de rode mens van Svetlana Alexijevitsj, Zomerhuis met zwembad van Herman Koch, Een klein leven van Hanya Yanagihara, Middlesex van Jeffrey Eugenides, Black Man in a White Coat van Damon Tweedy, In the Language of Miracles van Rajia Hassib, Het besef van een moeder van Sue Klebold en The Inquisitor's Tale van Adam Gidwitz, dat eigenlijk bedoeld is voor jongeren van de middelbare school, maar dat weerhoudt me niet van mijn leesplezier.

Wat is het laatste mooie boek dat je las?

Ik heb genoten van Euforie van Lily King. Terwijl ik het las, was het alsof ik in dat dorpje in Nieuw-Guinea woonde, en nadat ik het uit had, bleef dat gevoel nog vele dagen aanhouden, alsof ik net een reis naar een wonderschoon oord had gemaakt. Ik weet niet hoe ze dat voor elkaar kreeg, maar het was briljant.

Bij welk boek heb je voor het laatst gehuild?

Ik weet niet precies welk boek me voor het laatst dermate heeft ontroerd, maar ik herinner me wel dat ik een keer erg hard moest huilen in Central Park, omdat ik Nacht van Eli Wiesel las. Het was een mooie zomerse dag en kinderen waren aan het spelen, maar ik kon amper iets zien door de tranen in mijn ogen.

Welke levende schrijvers bewonder je het meest?

Dat is een lange lijst, maar ik noem nu Toni Morrison, Ngugi wa Thiong’o, Joan Didion, Barbara Kingsolver, Junot Diaz, Jonathan Franzen, Gary Shteyngart, Isabel Allende, Ha Jin, Jhumpa Lahiri en Kazuo Ishiguro.

Bij welk boek heb je hardop gelachen?

Kleine mislukkeling van Gary Shteyngart vond ik erg geestig. Het deed me denken aan De as van mijn moeder van Frank McCourt — een waargebeurd verhaal met personages die het erg moeilijk hebben. Wat geen plezierig gegeven is, maar in de handen van een getalenteerde auteur kan het bijzonder op je lachspieren werken.

Wie is je favoriete personage?

Ik heb op mijn tiende De koopman van Venetië van Shakespeare gelezen, en ik was diep onder de indruk van Portia. Ik wilde later net zo worden als zij – taai en vastberaden, en niet te bang om zich als man te verkleden als de omstandigheden dat vereisten.

Wat is je favoriete literaire liefdesverhaal?

Mijn absolute favoriet is Charlotte Bronte’s Jane Eyre. Ik was zo blij dat zij en Rochester elkaar aan het eind toch weten te vinden.

Je geeft een etentje. Welke drie auteurs (dood of levend) wil je uitnodigen?

Ik denk dat ik zou kiezen voor Gabriel Garcí­a Márquez, Junot Diaz en Barack Obama, al wordt Obama niet echt als schrijver beschouwd, zeker niet van het kaliber Marquez en Diaz. Dat wordt me het etentje wel. Ik zet het eten op tafel en verder hou ik pen papier bij de hand om de hele avond aantekeningen te kunnen maken.

Welk boek is volgens jou zwaar overschat?

Ik geloof niet in overschatte boeken… Als een schrijver keihard heeft gewerkt om een mooi boek af te leveren dat mensen graag lezen, dan is dat volgens mij alleen maar prachtig.

En het meest onderschatte boek?

Ik heb veel boeken gelezen die naar mijn mening een grotere lezerskring verdienen. Neem Svetlana Alexijevitsj, die vorig jaar de Nobelprijs voor de Literatuur heft gewonnen; de meeste mensen in mijn omgeving hadden nog nooit van haar gehoord. Ik blijf ze aansporen om toch echt Wij houden van Tsjernobyl te lezen. Dat boek zou op ieders lijstje moeten staan. De wereld mag nooit vergeten wat er in Tsjernobyl is gebeurd.

Wiens biografie zou je willen schrijven?

Ik denk dat het levensverhaal optekenen van Hillary Clinton een magnifiek project is. Ze is een volledig ontwikkeld driedimensionaal personage, niet volmaakt, maar met vele bewonderenswaardige eigenschappen. Ik weet dat ze al twee memoires heeft uitgebracht, maar ik zou graag één verhaal van haar willen lezen, vanaf haar geboorte tot aan haar schooltijd aan Yale, hoe ze First Lady werd, toen senator, hoe ze van Obama verloor, hoe ze minister van Buitenlandse Zaken werd en misschien wel de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten. Ik zou die biografie niet zelf kunnen schrijven, maar ik weet zeker dat iemand anders dat wel kan, en dat het een ongelooflijk verhaal wordt.

Bij welk boek dacht je voor het laatst: ‘Ik wou dat ik dat had geschreven’?

Toen ik Het diner van Herman Koch las, dacht ik: wat een geslepen auteur is dit – en daar heb ik heel veel respect voor. De nietsvermoedende lezer slaat dit boek open over vier mensen die samen naar een restaurant gaan, en voor je het weet loopt de zaak volledig uit de klauwen: er buitelen lijken uit de kast en de goedzakken blijken opeens de slechteriken te zijn. Prachtig als schrijvers je zo op het verkeerde been weten te zetten.

Wie is je lievelingsschrijver?

Ik heb te veel favorieten om er een te kiezen, maar qua boek staat De hemelvaart van Solomon van Toni Morrison toch wel boven aan mijn lijst. Het heeft me geïnspireerd om zelf te gaan schrijven.